Ο
ένας ισχυρίζεται ότι έσωσε το δήμο κι
έχει όραμα να τον οδηγήσει στην ανάπτυξη.
Λάβρος κατά του λαϊκισμού και του
παλαιοκομματισμού, υπόσχεται ανάπτυξη
με «όραμα» τους ενοικιαζόμενους
εργαζόμενους του προσφάτως ψηφισθέντος
πολυνομοσχεδίου και χρονικό ορίζοντα
τα πεντάμηνα των συμβασιούχων. Ξαμόλησε
τον μηχανισμό να βάψει τα παγκάκια, να
καλλωπίσει πεζοδρόμια, να κλείσει
λακκούβες, να βρει λάμπες, αναπολώντας
τις παλιές καλές εποχές του εκσυγχρονισμού
του Σημίτη, που οι λάμπες περίσσευαν,
όπως και οι υποσχέσεις. Όχι, δεν είναι
παλαιοκομματική τακτική αυτή. Όχι, δεν
έχει καμία σχέση με την διαιώνιση του
πελατειακού αίσχους και φυσικά δεν
είναι λαϊκισμός. Είναι ανάπτυξη, νέο
ήθος κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, ας
πρόσεχε.
Ο
άλλος έχει όραμα την επανεκκίνηση.
Προφανώς επικαλείται τη στασιμότητα
της θητείας του απερχόμενου. Δεν έχει
άδικο περί της στασιμότητας, αλλά αν η
επανεκκίνηση έχει κάτι από το άρωμα της
συμμετοχής του στη διαχείριση του Δήμου
τα προηγούμενα χρόνια, τότε άστο καλύτερα.
Το ‘χουμε ξαναδεί το… «όραμα». Αν και
επικαλείται το «νέο» και «άφθαρτο», το
«όραμά» του είναι της ίδια κοπής. Πολλά
λόγια, φτιασιδωμένα κατάλληλα προς
βρώσιν… από τους «ιθαγενείς», που διψούν
για «ανεξάρτητους και ακομμάτιστους»
πρωταγωνιστές.
Η απόλυτη προσπάθεια
από-ιδεολογικοποίησης των ιδεών.